Przylot do Genewy. Transfer do Publier.
 

Pierwszy dzień alpejskiej przeprawy zaczniemy przy samym brzegu Jeziora Genewskiego (pamiętajcie, aby po francuskiej stronie nazywać go Lemańskim😉)- największego naturalnego zbiornika słodkowodnego Alp. Już po pierwszych kilku kilometrach odbijemy na południe, zostawiając jego błękitną taflę za plecami i zaczniemy się wspinać na pierwszą przełęcz dzisiejszej trasy i pierwszą całego wyjazdu. Skoro to pierwszy podjazd, to nie może też  być od razu za trudno- po kilkunastu kilometrach umiarkowanego wznoszenia się malowniczą doliną, droga zacznie wznosić się nieco bardziej aż do Les Gets- przełęcz położoną na wysokości 1172 m n.p.m, na którą właściwy podjazd zaczyna się w położonym o 330 m niżej i 7,5 km wcześniej (cały podjazd 3,9%) miasteczka Montriont. Po tej przyjemnej rozgrzewce i kilkunastu kilometrach zjazdu do największej miejscowości na trasie - Cluses, gdzie czeka nas przerwa kawowa, ruszamy pod górę na danie główne tego dnia: 18 km podjazd na Col de La Colombiere o średnim nachyleniu 6,5%. Mimo iż nie jest to szczególnie wysoka jak na alpejskie warunki przełęcz (1613 m n.p.m.), to posiada już kategorię HC, a widoki, które mijamy po drodze są wspaniałe! Przypomina to nieco połączenie Alp ze Szkocją- szeroka, zielona dolina i wysokie, ale łagodnie i miękko opadające w dół zbocza potężnych masywów Aravis i Bornes. Pomiędzy nimi wijąca się nitka naszej drogi z kilkoma pięknie wyłukowanymi patelniami. Ten podjazd gościł już wielokrotnie na trasie Tour de France, ostatnio w 2021 roku. Stąd czeka nas długi, przepiękny zjazd na południe, a po nim krótko do góry, do narciarskiej wioski Las Clusaz, w której śpimy.​

Highlights: Les Gets, Col de la Colombiere
 

​​

W pierwszym dniu mieliśmy w karcie dań jeden duży podjazd. Drugi dzień to już pełnoprawny obiad z przystawką, pierwszym daniem i daniem głównym. Zaczniemy od razu do góry- nasz nocleg znajduje się de facto już na podjeździe na nieco mniej znaną, ale prześliczna przełęcz Col de Aravis. Startując z hotelu, będziemy mieli do pokonania ok 7 km z nachyleniem nieco ponad 5%, na wysokość 1487 m n.p.m. Aravis to idealny podjazd na rozkręcenie nogi przed dalszą alpejską zabawą. Widoki, zarówno na przełęczy jak i na zjeździe z niej, oczywiście będą tę zabawę dodatkowo umilać, a będzie na co popatrzeć! Kolejna wspinaczka, to nieco dłuższy (13,5 km), ale wciąż relatywnie łatwy (5%) podjazd na Col de Saisies, na którym dobijemy do wysokości podobnej do maksymalnej z poprzedniego dnia na Colombiere- 1657 m npm. Zjazd to kolejny kolarski rollercoaster, z którego przy dobrej widoczności, patrząc w lewo ujrzymy Jego Wysokość Mt. Blanc- najwyższy szczyt Alp. Cały dzisiejszy dzień jedziemy zachodnim skrajem jego masywu. Po zjeździe czeka nas wspomniane danie główne- potężny podjazd na Cormet de Roselend (23 km, 5,3%), aż na wysokość 1967 m n.p.m. To kolejny klasyk Wielkiej Pętli, który pojawiał się na niej już kilkanaście razy. Uroda tej drogi nie jest łatwa do opisania- to wspinaczka, w trakcie której zapomnicie o liczeniu kilometrów, będziecie po prostu rozkoszować się widokiem na poszarpane szczyty (m.in Rochers des Enclaves) i nadzwyczaj fotogeniczne jezioro Lac du Roselend, utworzone w tutejszej dolinie w 1962 roku. Po dotarciu na szczyt nagroda najlepsza z możliwych- 20 km fenomenalnego zjazdu na południe do Bourg-Saint-Maurice, a stamtąd już tylko krótki dojazd do kolejnego hotelu, w którym spędzimy kolejne dwie noce. Jesteśmy w najwyższej części Alp! ​

Highlights: Col de Aravis, Col se Saisies, Cormet de Roselend
 

​

Po dwóch etapach przejazdowych czas na etap stacjonarny. Zanim udamy się dalej na południe szlakiem Grandes Alpes, przygotowalismy dla Was coś ekstra- pojedziemy na włoską stronę, do górnej części regionu Aosta, położonego u samych stóp Mt. Blanc, Monte Rosy czy Matterhornu, a zrobimy to pokonując znaną na całym świecie Małą Przełęcz Św. Bernarda (2188 m n.p.m.), po raz pierwszy na tym wyjeździe zmieniając wysokość maksymalną na "dwójkę z przodu". Niech nie zwiedzie Was nazwa- mała w tym przypadku oznacza wyłącznie fakt iż jest ona nieco niższa od jej siostry o tym samym imieniu (Wielka Przełęcz Św. Bernarda- 2469 m n.p.m.), która łączy Włochy i Szwajcarię, również przez Aostę, zaraz po drugiej stronie masywu Mt. Blanc. 

Na początku, na rozgrzewkę zjedziemy z Seez do Bourg-Saint-Maurice aby stąd rozpocząć monumentalną wspinaczkę do serca najwyższych Alp. Przed nami prawie 30 km podjazdu, ale z przyjemnym nachyleniem średnim ok 4,6%. Sam podjazd pomimo swojej maksymalnej wysokości, swojej długości oraz kategorii HC uchodzi za naprawdę łatwy- droga rzadko kiedy wychodzi tu swoim nachyleniem powyżej 6%. Łapiemy rytm i od dołu kręcimy równo aż do granicy z Włochami, karmiąc zmysły górskim pięknem. Ze szczytu przełęczy dojrzymy ponownie Mt. Blanc, tym razem od południowej strony, a przy dobrej widoczności zobaczymy majaczący na horyzoncie Matterhorn. Zjazd na włoską stronę jest dla chętnych- dojedziemy do pierwszej wioski pod przełęczą aby tam wypić espresso i wrócimy na Bernarda. Na koniec 30 km cały czas w dół!

Dla chętnych w tym dniu dajemy możliwość odpoczynku i nabrania sił przed kolejnymi, wybitnie górskimi etapami. 

​

Highlights: Col du Petit St. Bernard
 

​

Po wczorajszej wizycie we Włoszech czas na etap królewski, przynajmniej pod względem długości, ale i nie tylko. Królewska bowiem jest przełęcz, którą zdobywać będziemy od samego startu: Col de l'Iseran to najwyższa asfaltowa przełęcz Europy i czwarta najwyższa droga asfaltowa na całym kontynencie! 2770 m n.p.m to o 14 metrów więcej niż równie słynne Passo Dello Stelvio oddalone stąd o kilkaset kilometrów. Przełęcz po prostu legendarna, o której zdobyciu marzy wielu kolarzy z całego świata. Cały podjazd z Seez to ok 35 km wspinaczki, ale oficjalnie dzieli się ją na dwie części: dojazd z Bourg/Seez do ośrodka narciarskiego Val d'Isere (17,5 km i 4,9%), a po wypłaszczeniu drugi segment z ponad 16 km wspinaczki o nachyleniu średnim 5,8%. 

O tutejszych widokach i bogactwie naturalnym możnaby napisać książkę, ale jej streszczeniem niech będzie: wąska droga, bez żadnych barierek z widokiem na lodowiec i ściany Alp wyrastające z Val d'Isere do ponad 3700 m n.p.m, niewielka, urokliwa kapliczka na szczycie, po którego przejechaniu ukazuje się nam kolejna, opadająca ponad 1000 m w dół, otwarta na południe dolina Val d'Arc. Czyste, górskie piękno! 

Całe Col de l'Iseran jest jedynym dużym podjazdem tego dnia, a to oznacza, że od momentu osiągnięcia najwyższego punktu trasy, jedziemy teraz do końca albo w dół albo po płaskim, nie licząc kilku krótkich (1-2km) wzniesień, które pokonamy niemal z rozpędu. Całość kończymy u stóp kolejnej legendy- Col du Galibier, z którą zmierzymy się kolejnego dnia.

Highlights: Col de l'Iseran, Val d'Isere
 

​

Dzisiejszy etap to klasyka Tour de France przez duże K. Pojedziemy na kolejną przełęcz, która wielokrotnie stanowiła najwyższy punkt wyścigu, a co więcej zrobimy to od tej bardziej klasycznej, północnej strony, przez "przedwierzchołek" Col du Telegraphe. Batalii o tę górę, które potem miały ogromny wpływ na wygraną w całej Wielkiej Pętli było już conajmniej kilka, a my jako wierni kibice kolarstwa najlepiej pamiętamy tę z 2011 roku z uciekającym Andym Schleckiem, goniącym go Cadelem Evansem i strojącym miny, próbującym dotrzymać im tempa Thomas Voecklerem, jadącym w żółtej koszulce. Później byliśmy tu jeszcze kilkukrotnie w trakcie późniejszych edycji Touru, kibicując tu na południowym podjeździe z Briancon i uwierzcie nam- ta góra przyciąga jak magnes! ​

Podjazd od strony północnej to początkowo wspomniana droga na niższą przełęcz Telegraphe (12 km, 6,8%), a po niej "poprawka" na słynne Galibier. Całość: nieco ponad 35 km podjazdu ze średnim nachyleniem ok 5,5% i sumą przewyższeń ponad 1900 m! Trudno się dziwić, że ten kolos odcisnął takie piętno na historii największego wyścigu kolarskiego na świecie.

Oprócz historii sceneria oczywiście znów jest monumentalna i oszałamiająca, a po przejechaniu przez najwyższy punkt otwiera się widok na zjazd niemal do samego Briancon, z majaczącą 600 m niżej Col du Lautaret, przez którą również zjedziemy.

Dzisiejszy etap jest nieco krótszy, więc po dojechaniu do Briancon będziemy mieli wiecej czasu na odpoczynek lub spędzenie wolnego czasu w malowniczym Briancon.

Highlights: Col du Galibier
 

​

Briancon to miasteczko wciśnięte głęboko w potężne Alpy- z każdej strony otaczają je majestatyczne szczyty i gdzie by nie skręcić na wyjeździe z miasta, tam trafimy na jakiś słynny podjazd: Galbier (z którego zjechaliśmy tu wczoraj), Col du Granon, Col du Montgenevre, Coll de l'Echelle czy Col d'Izoard. Dzisiaj nasze koła potoczą się w górę na ostatnią z nich, aż na wysokość 2360 m n.p.m. Ten podjazd jest nieco krótszy niż Galibier czy Iseran z wcześniejszych dni, ale "trzyma": całość to nieco ponad 19 km z nachyleniem średnim ok 6,5%, ale tez jednym dość długim wypłaszczeniem, co powoduje, że odcinki podjazdowe wielokrotnie dobijają tu do 9-10%. Na całej długości podjazdu mamy wydzielony z boku pas dla rowerów, dzięki któremu ruch samochodowy, choć i tak bardzo niewielki, jest dodatkowo optycznie odseparowany od rowerowego. Przez początkowe kilometry podziwiamy malejące w dole z każdym zakrętem Briancon, a im wyżej, tym sceneria zmienia się z sielskiej i małomiasteczkowej na surową, groźną i górską. Wspaniałe miejsce! Zjazd na południe to kolejny z tych, które pamięta się przez długie lata. Byliśmy tu w 2017 roku i oglądaliśmy na żywo ostatni Tour de France z wykonaniu Alberto Contadora. Będąc tam na szczycie i patrząc z góry na opadające w dół serpentyny, chętnie opowiemy Wam co się wtedy tam działo :) Końcowa faza zjazdu to przepastna, wąska i stroma dolina rzeki Guil, z której po kilkunastu kilometrach odbijemy na drugą przełęcz dzisiejszej trasy- Col de Vars (2109 m n.p.m). To minimalnie krószy (18 km) i minimalnie mniej nachylony (6%) podjazd od Izoard. Prowadzi przez słynny ośrodek narciarski Vars, w którym odbywają się co roku zawody w biciu rekordów prędkości na nartach zjazdowych. Z naszej drogi świetnie widać szczyt z którego rozpędzają się narciarze i osiągają prędkości rzędu 250 km./h.​

Po wyjechaniu na Col de Vars czeka nas kolejny fantastyczny, kręty zjazd, po którym dotrzemy do kolejnej bazy w Barcelonette.

Highlights: Col d'Izoard, Col de Vars
 

Dziś odbijemy nieco od głównego szlaku Route des Grandes i pojedziemy drogą alternatywną, równoległą do tej bazowej. Wszystko po to, aby dodatkowo uatrakcyjnić przejazd przez francuskie Alpy i zdobyć kolejnego kolosa, od którego wyżej da się wyjechać szosą już tylko w dwóch miejscach w Europie. Tak, nadszedł dzień, w ktorym zmierzymy się z trzecią najwyższą drogą Europy- Cime de la Bonette, prowadzącą do wysokość 2802 m n.p.m! Przez bardzo wiele osób mylona jest z przełęczą Col de la Bonette, która jest oczywiście jej częścią, ale sama w sobie jest "dopiero" ósmą najwyższą droga asfaltową w Europie (2715 m n.p.m), a to właśnie niewielka, dwukilometrowa pętla odchodząca w bok, wznosi się wyżej o kolejne 90 m. Wyżej wyjedziemy tylko na Ötztaler Gletscherstraße w Austrii i Pico Veleta w Hiszpanii. 

Po niemal płaskim początku i 10 km rozgrzewki, gdzie wysokość cały czas oscylować będzie w granicach 1100 m n.p.m, odbijamy na południe i rozpoczynamy nieprzerwane 23 km wspinaczki ze średnim nachyleniem 6,4%. Przed nami nieco ponad półtora kilometra w pionie, aż na legendarny szczyt. Towarzyszyć nam będą widoki z gatunku tych absolutnie najlepszych, a w wyższych partiach gdzieniegdzie, mimo iż będziemy tu w środku lata, być może napotkamy wciąż leżące tu śniegu. Będziemy wszak na niemal 3000 m n.p.m! Szczyt osiągniemy stosunkowo szybko, bo po nieco ponad 30 km do startu. A to oznacza, że kolejne 50 km (!) będziemy jechać niemal non stop w dół! Zjazd skończymy na wysokości ok 500 m n.p.m, skąd podjedziemy 500 m do góry do połowy podjazdu na Col de Saint Martin, gdzie zlokalizowany jest nasz kolejny nocleg. 

​

Highlights: Cime de la Bonette, Col de la Bonette

​

Ostatni etap przejazdowy na całym wyjeździe, na którym dojedziemy aż do brzegu Morza Śródziemnego. Zapytacie: skoro jesteśmy na ponad 1000 m n.p.m, a zjeżdżamy do morza, to cały dzień będzie w dół? Można powiedzieć: "i tak i nie". Otóż owszem, deniwelacja będzie dziś znaczna, ale po drodze wyrosną nam jeszcze trzy "zmarszczki" do pokonania. Pierwszą będziemy mieć już w połowie zaliczoną- na Col de Saint Martin zostanie nam ok 7 km, rozgrzewkowej, przyjemnej wspinaczki. Po długim zjeździe dotrzemy do stóp kolejnej przęłęczy-legendy nie tylko z kolarskiego punktu widzenia, ale i z tego związanego ze sportami motorowymi. Col de Turini! Osławiona przełęcz będąca rokrocznie trasą jednego z OS-ów najsłynniejszego rajdu samochodowego świata, należącego do eliminacji WRC- Rajdu Monte Carlo. I choć nie jest to podjazd ani najdłuższy, ani też najwyższy na naszym wyjeździe, to jest on najstromszy :) Na 15 km wspinaczki nachylenie średnie sięga prawie 7,5%, co oznacza, że na relatywnie krótkim odcinku pokonamy ponad 1000 m w pionie- zatem kolejne HC do kolekcji! O serpentynach Col de Turini i ich malowniczości rozpisywały się już media zarówno kolarskie jak i motosportowe. Widoki jednak mocno się zmienią względem tych, które obserwowaliśmy do tej pory, bo od teraz skały, które będą nas otaczać to głównie wapienie, z których zbudowane sa Alpy Nadmorskie. Do spółi z coraz cieplejszym klimatem południa Francji, będzie to miało także wpływ na roślinność, która szybko zmieni się z wysokogórskiej na śródziemnomorską. Po fantastycznym i krętym jak spaghetti zjeździe, czeka nas jeszcze jeden podjazdowy akcent- Col de Castillon. W obliczu poprzednich kolosów zaledwie niewielka zmarszczka (7 km, 5%), za to wyjątkowo piękna i co najważniejsze ostatnia na oficjalnym, szlaku Grandes Alpes. Na zjeździe z niej ujrzymy upragniony lazur Francuskiej Riwiery. Ostatnie dwa noclegi spędzimy na samym morzem.

Highlights: Col de Saint Martin, Col de Turini, Col de Castillon
 

Szczęśliwi i spełnieni po przejechaniu całego szlaku Grandes Alpes udamy się ostatniego dnia na ostatnią, lokalną rundę. Bo jak to- być na Lazurowym Wybrzeżu, nie poczuć tutejszego kolarskiego klimatu i nie uszczknąć choć trochę z tych fenomenalnych tras? 

Zabierzemy Was na dwie najbardziej znane przełęcze Riwiery- Col de la Madone (13 km, 6,7%) i Col d'Eze (10 km, 5%). Obydwie przełęcze charakteryzują się wspaniałymi widokami, gdzie błękit morza spotyka się z bielą tutejszych strzelistych gór, a wszystkie doznania estetyczne potęguje piękny zapach rozgrzanych w słońcu pinii wydzielających z siebie olejki eteryczne. Mimo iż czeka nas kolejna górska jazda, będzie to już czysta przyjemność i relaks po batalii z największymi podjazdami Europy. 

Pomiędzy obydwoma przełęczami zabierzemy Was do Mariny w Nicei, gdzie przy samym nabrzeżu usiądziemy na kawę w miejscu znanym na całym świecie- Cafe du Cyliste. Zaś na szczycie Col d'Eze, staniemy z znakomitej francuskiej boulangerie na przepyszną bagietkę z sałatką nicejską- niebo w gębie! Z Col d'Eze pozostanie nam głównie zjazd, którym trafimy prosto do tak …słynnego jak i małego państewka- Monako, gdzie na własne oczy ujrzymy tutejszy splendor, przepych i bogactwo, a mijając się raz po raz z kolejnym Ferrari, Bugatii czy Lamborghini (które już po kilku chwilach przestaną robić na Was wrażenie- tyle ich tu jest) przejedziemy się kultową trasą toru ulicznego F1. Ostatnie kilometry to niemal płaskie kilka km do naszego hotelu nad morzem.

Highlights: Col de la Madone, Col d'Eze, Monako, Cafe du Cycliste,
 

Transfer na lotnisko w Nicei. Wylot do Polski.